Ο κ. Hunc ξαναχτυπά
Εν μέσω θέρους σκέφτηκα ότι ίσως να υπάρχουν ακόμη φιλαναγ\κοστριες και φιλαναγνώστες που διασκεδάζουν με τα περιτρίμματα της φιλολογίας. Σκέφτηκα επίσης ότι ο κ. Hunc είναι αξιοσημείωτος, γιατί εκτός από διασκεδαστικός είναι και παντός καιρού (μαϊντανός ή άλλον τι). Με πληροφορούν ότι εξεφράσθη και ποιος τις ούτις Χάμπος (από το γένος των Καραογλιδών εκ Θεσσαλονίκης) περί Καρυωτάκη αλλά τώρα πια: ώδινεν όρος... και τα αποδέλοιπα. Ακολουθεί σύντομο κείμενο απάντησης στον κ. Hunc, που εστάλη στο αρμόδιο περιοδικό, αλλά δεν είχε καλή τύχη. Ελπίζω εδώ να έχει καλύτερη:
Ευχαριστήρια απάντηση
Θα ήθελα πραγματικά να ευχαριστήσω τον κ. Hunc (a.k.a. Paschalius Magnus) για το εξαιρετικό ευθυμογράφημα που δημοσίευσε στην Ποιητική με τίτλο «Περί λιβέλων και λιβελογράφων» (τεύχ. 24, Φθιν.-Χειμ. 2019, σσ. 335-339). Εντυπωσιάστηκα από τις θετικές αντιδράσεις φίλων και γνωστών, ακόμη και συγγενών. Ο κ. Hunc απέδειξε, όχι μόνο ότι έχει υψηλή αίσθηση του χιούμορ, αλλά ότι διαθέτει θαυμαστή δεινότητα στο να ξετινάζει ένα κείμενο, πιάνοντας με το τσιμπιδάκι μόνο όσες φράσεις χρειάζονται για να ευθυμήσει το κοινό του.
Πολλοί βρήκαν επίσης τέλειο τον συνδυασμό των θραυσμάτων που διαβάζονται σαν ένα συνεχές ξεκαρδιστικό παστίς. Άλλοι απόλαυσαν την ευστοχία του στον εντοπισμό του πιο σπαρταριστού σχολίου. Μια φίλη ακόμη δεν μπορεί να συνέλθει από τον νευρικό γέλωτα μετά από το συναπάντημά της με τα «αραχνιασμένα κρανία». Πρέπει να ομολογήσω ότι αυτή την πλευρά του κυρίου Hunc δεν την γνώριζα και ελπίζω ότι στο μέλλον θα την αξιοποιήσει προσηκόντως. Είναι κρίμα να πάει στράφι τέτοιο ταλέντο.
Εκτιμώ επίσης το γεγονός ότι, για να ενισχύσει το κωμικό στοιχείο, συγκέντρωσε από τα άθλια κείμενά μου όσα φρικαλέα έχω γράψει για άλλες αθώες κεφαλές της επιστήμης και της τέχνης. Τέτοια γενναιόδωρη ανυστεροβουλία είναι σπάνια. Δεν είναι τυχαίο ότι ο κ. Hunc προβάλλει ως αγλάισμα του πανεπιστημιακού ήθους και ως φάρος της πνευματικής σοβαρότητας ακόμη και όταν ευθυμογραφεί.
Κάποιος μονίμως και χολερικώς δύσθυμος μου θύμισε τη φράση του Σεφέρη: “Let our enemies entertain us”, υπονοώντας κάτι κακό για τον κ. Hunc. Εγώ όμως τον περιποιήθηκα αρμοδίως λέγοντάς του ότι, ακόμη και αν ο κ. Hunc έγραφε «Περί ανέμων και υδάτων», πάντα θα entertain us. Για να αποδείξω ότι σοβαρολογώ έχω αναδημοσιεύσει το έξοχο ευθυμογράφημά του:
https://drive.google.com/file/d/0B7IQBf_Aho4qQ3Z3Y0xRX28wUkVBVXRoenZPS3Z3REJrZkd3/view
Σκέφτομαι ότι ένα τέτοιο τερψίθυμο πόνημα μπορεί να φαίνεται αστείο και ελαφρύ σε ορισμένους, έχουν όμως εξοφθάλμως άδικο. Μόνο να σκεφτεί κανείς πόσο πολύτιμο χρόνο σπατάλησε ο κ. Hunc, μακριά από τις συγκλονιστικές μελέτες του, για να μας διασκεδάσει, αμέσως θα κατανοήσει το μέγεθος της προσφοράς. Προσωπικά του είμαι πολλαπλώς ευγνώμων. Επιτέλους τον εννόησα.
